Onlangs kwam Kira Dirksen van IndeBuurt038 langs voor een interview. Hieronder lees je het hele verhaal, inclusief de foto's;
“Dit huis verdient het om in het zonnetje te zetten”, vertelt Gerrita Schutte (47). Er zit hier zoveel Zwolse geschiedenis. Toen ze samen met haar man Arnout en drie kinderen voor het eerst de statige hal van het herenhuis betrad, was ze meteen verliefd. “Het is gebouwd in de jugendstil.”
‘Ode aan een huis’ heet het boekje waar Gerrita doorheen bladert. “Dit boekje kregen we van de vorige eigenaren. Het gaat over de geschiedenis van dit huis. Een leuk feit is dat hier een bekende Zwolse kunstenaar woonde: Ybe van der Wielen. Hij maakte het beeld ‘De Haan’ op de hoek van de Wipstrikkerallee en de Hanekamp.
Van 50 naar 200 vierkante meter
Wegens gezinsuitbreiding werd hun Holtenbroekse woning van vijftig vierkante meter wat krap. Gerrita en Arnout vonden een huis in de Emmawijk dat ze van top tot teen verbouwden. “Daar woonden we tien jaar met veel plezier, maar na een tijdje ontstond de behoefte aan een meer kindvriendelijke buurt. De Veerallee kreeg onze voorkeur, alleen daar kwam maar geen huis beschikbaar.
Herenhuis uit 1902
En toen tipte drie jaar geleden een vriend van het gezin een statig herenhuis uit 1902 aan de Van Nagellstraat. Hoewel de Stationsbuurt niet hun voorkeur kreeg, gingen Gerrita en Arnout toch kijken. Ze liepen op de stenen trap die naar de verhoogde voordeur leidt, zwaaiden de deur open en vielen als een blok voor het huis. “Toen we in de hal stonden, onder het torenhoge plafond en omringd door sierlijke jugendstil-details, waren we verkocht".
De gevel in ere hersteld
“Ik heb een zwak voor oude huizen”, vertelt Gerrita verder. “Het heeft karakter, sfeer en geschiedenis. Het leeft.” Voor Gerrita stond dan ook één ding vast: het huis moest in oorspronkelijke stijl blijven. “We schakelden een historicus in om de originele kleuren van de gevel te achterhalen. Die krabt dan een beetje verf van de kozijnen en duikt in de foto’s van vroeger. De uitkomst was bruinrood, mintgroen en zachtgeel. Dat was even schrikken, want ik twijfelde of het mooi zou worden. Maar om het in ere te herstellen, hebben we het tóch geverfd.
Het is zoals het is
Voor de benedenverdieping was geen grote verbouwing nodig. Het was in de staat zoals het nu is. Maar er was één wens: een open keuken. “Dat zou betekenen dat we de keuken moesten verplaatsen en de muur in de eetkamer openbreken. Dat was een serieuze optie, maar we besloten het toch niet te doen. Een architect heeft dit vroeger zo bedacht en ontworpen: het is zonde om dat te veranderen.
Designklassiekers
De indeling stond dus ongeveer vast, maar qua inrichting kon Gerrita, die zelf interieurontwerper is, haar lol op. “Ik houd van design met een twist en van kleur.” Een voorbeeld van een designitem is de hanglamp boven de eetkamer. “Die stond al heel lang op ons wensenlijstje, maar daar moesten we een tijdje voor sparen. De kast met tijdschriften is tweedehands. Dat is een goede tip als je betaalbaar design wilt scoren: zet een zoekopdracht aan via Marktplaats.
De serre en suite is favoriet
De grootsheid en allure van het herenhuis is waar het gezin voor viel, maar precies dat zorgde ook voor de nodige uitdagingen. Want hoe maak je zo’n ruime woning knus en huiselijk? “We deelden de verdieping op in gezellige plekken. Zo is de woonkamer gescheiden van de eetkamer met en suitedeuren en is de aangrenzende serre een ruimte waar je heerlijk kunt borrelen. Als de zon schijnt, is dat mijn favoriete plek.
Knusse cocon
Of het huis nu helemaal af is? “Bijna, er staat alleen nog wat schilderwerk op de planning. We zijn een beetje klaar met de witte muren. Welke kleur het wordt, zijn we nog niet over uit. Ik wil de serre graag in een donkere kleur verven, zodat het een knusse cocon wordt. Maar mijn man moet nog even wennen aan dat idee”, lacht Gerrita.
Foto's Kyra Dirksen / indebuurt